امروز هفتم محرم ،ماه خون وشهادته.امسال میشه گفت اولین سالی که دختری داره این ماه رو درک میکنه .توی دسته ها ی عزاداری سینه میزنه علم های عزاداری براش جالب و سوال برانگیز شده ،برای رفتن به محیط عزاداری وحسینیه ها علاقه نشون میده ،داره یواش یواش بزرگ میشه اینقدر نرم وآروم که فقط اتفاقهایی باعث میشه به بزرگ شدنش فکر کنم و آخر همه اینها به این نتیجه میرسم که چقدر این موجود وروجک رو که گاهی کفریم میکنه دوست دارم و واقعا نفس منه وهرلحظه نفس کشیدنم بند نفسهاشه (خدایا به حرمت این روزها که روزهای عزیزیه دخترم رو سالم وسربلند وعاقبت بخیر کن وثانیه ای بدون اون برای من قرار نده)الهی آمین

دخترم نفس مامان خیلی دوست دارم